Žan Lasal, lider političke partije Resistons jedan je od predsedničkih kandidata koga vrlo često zbog svojih izjava nazivaju ekscentričnim. Rođen je u porodici putujućih stočara u selu koje se nalazi u dolini Pirineja što je imalo veliki uticaj na njegova politička stremljenja. U politički život ulazi rano i već u 21. godini postaje gradonačelnik u svom Lourdios-Ichère. Posle dugog delovanja na lokalnom nivou 2002.godine postaje poslanik u Narodnoj skupštini gde predstavlja četvrtu izbornu jedinicu departmana Pirineji-Atlantik. Takođe, od 2002. godine bio je jedan od predvodnika Svetskog asocijacije planinskih ljudi koja je aktivna u više od 70 zemalja širom sveta u cilju zaštite planina i zastupanja prava planinskih naroda što delom objašnjava i njegovu povezanost sa prirodom koja se istakla kroz njegovu političku platformu i značajne reakcije i delovanja na lokalnom planu.
Lasal smatra da je za dosadašnji debakl čovečanstva, kapitalizam jedan od glavnih krivaca i da je zobg toga moć koncentrisana uglavnom u okviru najvećih multinacionalnih korporacija. Kapitalizam i centralno planiranje ne mogu da zaustave sve loše oblike globalizacije koji vrlo brzo doveli do uništavanja ruralnih područja i nezaposlenosti. Dugo je bio posmatran kao desna uka Fransoa Bajrua jer je bio predsednika Generalnog veća atlantskih Pirineja pod njegovim predsedavanjem. Bio je i član Demokratskog pokreta Modem sve do 2017.godine dok se nije pojavio kao kandidat na predsedničkim izborima na čelu stranke Resistons. Kandidatura 2017.godine temeljila se na desnom centru, agrarizmu i ekološkoj održivosti. Dobio je podršku gradonačelnika ruralnih područja kao i 708 sponzorstava od neophodnih 500. Tada je osvojio 1,21% glasova u prvom krugu.
Zanimljive su neobične metode i postupci koji su ovog kanditata vodile kroz sva politička dešavanja. Godine 2006. Lasal odlučio se na štrajk glađu zbog zatvaranja fabrike koja je bila deo njegove izborne jedinice. Štrajk od 39 dana doveo je do popuštanja japanske firme Tojal koja se oglasila sa uverenjem da će nastaviti da ulaže u tu oblast i da fabrika neće biti zatvorena. Poznat je i po kampanji pešačenja u susret francuskom narodu koja je 2013. obuhvatala marš od 6 000 kilometara. “Gde god sam otišao, bio sam svedok krize životnog standarda, gubitka identiteta i gubitka osećaja za zajedničku sudbinu“. Smatrao je da je situacija podjednako loša i u gradovima i na selu. Skepticizam prema globalizaciji, nepoverenje u političare i latentni rasizam bili su uobičajeni među ljudima sa kojima je razgovarao.“ Još jedna zanimljivost koja je obeležila ovog kandidata ostala je upamćena od juna 2003.godine kada je ustao u Narodnoj skupštini i krenuo sa pevanjem himne Pirineja Se canto protestujući protiv Sarkozija i njegove objave koja se odnosila na smeštaj 23 žandarma radi čuvanja tunela Somport koji povezuje Francusku i Španiju putem Pirineja.
U novembru 2018. ponovo je izazvao neodobravanje Skupštine ometajući njen rad oblačenjem žutog prsluka u znak podrške pokretu žutih prsluka što je rezultovalo i kaznom od 1 500 evra.
Sadašnjom kandidaturom on se ponovo zalaže za održavanje lokalnih javnih usluga i podsticanje lokalnih inicijativa. Stavlja naglasak na očuvanje biodiverziteta i odgovornost u upravljanju javnim dobrima. Pritom, za njega je veoma bitno preispitivanje učešća Francuske u evropskom budžetu. Reagovao je protiv nacrta Sporazuma o transatlantskoj slobodnoj trgovini kao i protiv zakona o istopolnim brakovima. Ističe da mu je jedan od značajnih ciljeva podnošenje svih evropskih zakona na raspravu i glasanje u Parlamentu. Saradnja sa afričkim državama treba da proširi njihovo bogatstvo kulturnim vezama sa Francuskom i donese napredak ne samo Francuzima već i afričkim narodima što je nazvao pravednom politikom prema Africi i svakom regionu koji zbog nafte biva iskorišćen i kom bivaju uništeni i iscrpljeni prirodni resursi. Ulaže sve napore da se Evropi vrati snaga jer je ona kako kaže već 30 godina bez vrednosti demokratije i odgovornosti koja bi dovela do stabilnogpolitičkog projekta. Naziva pravo na azil osnovnim ljudskim pravom i želi da ojača carinske i granične snage kako bi se sredio problem ilegalnih imigracija.
Kritički stav o sopstvenim nastupima i zapaženost u medijima dobio je i košenjem trave bez majice u predizbornim spotovima, kašnjenjem na političke nastupe na televiziji, nepoštovanjem zabranjenog parkiranja na pružnom prelazu što je odjeknulo brojnim novinskim kritikama 2020. U jednoj emisiji 2017. zbunio je novinare izjavom da nije ljubazan prema štampi jer je ne smatra „pluralističnijom“. često ume da se u javnosti predstavlja u kao „sin pastira i brat pastira“. Da li će Lasal ovaj put ispuniti svoj cilj i dati reč zaboravljenima, ispratićemo u narednom periodu.
Autor: Danijela Čorbić