Dominantno „levičarska“ stranka u Švedskoj predstavlja upravo, kako joj i ime govori, Leva stranka. Ona je nastala 1917. godine odvajanjem od Socijaldemokratske stranke i tada je nosila naziv Socijaldemokratska stranka levice, da bi 1921. godine promenila naziv u Komunistička partija Švedske. Međutim, njena istorija promene naziva se nastavila, tako da od 1967. menja ime u Leva stranka – Komunisti, a trenutni aktuelan naziv Leva partija ponosno nosi od 1990. godine (kada ujedino uočavamo i istorijski pad komunizma).
Interesantna činjenica koja dominira njenom istorijom je odvajanje od Socijaldemokratske stranke, jer idejno obe stranke se zalažu za slična utemeljenja, međutim ono što ističe Levu partiju je njihov oponentni stav prema ulasku u NATO, protivili su se ulasku u Evropsku uniju, ulasku Švedske u Euvro-zonu, dominantna je borba za feministička prava i antirasizam. Takođe, pokušali su da utiču na ulazak Švedske u Pokret nesvrstanih 1960. godine.
Leva stranka do sada na nacionalnom nivou nikada nije dobila izbore samostalno, međutim njena aktivnost postoji jedino u podršci Socijaldemokratama i Zelenima u parlamentu i po Švedskim okruzima od 2014. godine (što ujedino predstavlja i paradoks s obzirom na njihovo odvajanje od Socijaldemokratske stranke). Što se tiče njene podrške birača, Leva partija je 1998. godine brojala najveći uspeh od 12% glasova, dok je neki prosek za sve ove godine oko 5%. Njena trenutna predsednica je Nuši Dadgostar (Nooshi Dadgostar), što ujedino pokazuje i opravdava njihovu borbu za feminizam.
S obzirom na to da je društveno-politička scena Švedske od 2018. godine ozbiljno podeljena na levi i descni blok, jer su izbori te godine imali izuzetno male razlike u glasovima (144 mandata osvojila je koalicija levog centra – među kojima je bila i Leva partija, dok je desni savez osvoji 142 mesta) leve partije će imati ozbiljnih izazova tokom ovih izbora s obzirom na to da se polako Evropom širi trend desnog populizma.
Autor: Natalija Paunović