Kriza demokratije, nekontrolisani globalizam i nepravda, motivisali su osnivača
populističke levičarske partije, nekadašnjeg bliskog Miteranovog saradnika, Žan-Lik Melašona da osnuje pokret koji bi stvorio mnogo pravedniju francusku državu, ekološki jasno određenu obnovljivim izvorima energije lišenu učestvovanja u „američkim ratnim pohodima“ u okviru NATO alijanse. Temeljena na demokratskom socijalizmu, evropskepticizmu i tzv. „eko-socijalizmu“, “La France Insoumise”(LFI), je politička partija koja je osnovana pre 6 godina, februara 2016, podstaknuta kandidaturom senatora iz Vermonta, Bernija Sandersa, poznatog demokratskog socijaliste Zapada, za predsednika Sjedinjenih Američkih Država. Ideološki uticaj u samom osnivanju imala je španska levičarksa politička partija „Podemos“(Možemo).
Prvi skup stranke bio je u vidu marša na pariskom trgu Staljingrad (Place de la Bataille-de Stalingrad) na kome je prisustvovalo gotovo 10.000 građana, što je predstavljalo veliki trijumf na mestu istorijske i simboličke vrednosti. Ideološki i programski temelji stranke doneseni su na skupu u Lilu pod nazivom “Zajednička budućnost“. Program je prožet “vanrednim situacijama“ koji su neophodni kako bi se promenilo društvo i ojačala Francuska. Te vanredne situacije podrazumijevaju demokratsku, socijalnu, ekološku i geopolitičku vanrednu situaciju, a osnovni planovi za budućnost su donošenje ustava Šeste Francuske Republike koji bi promenio stanje “predsedničke monarhije“ u kakvom se država sada nalazi, veća zaštita radnika ukidanjem tzv. “El Khomri law“ koji omogućava kompanijama lakše otpuštanje radnika i smanjenje plaćanja prekovremenog rada, redefinisanje odnosa unutar Evropske unije ili unilateralan izlazak iz Zajednice, i veliki fokus na ekologiju i energetsku tranziciju do 2050. godine. U knjizi “Zajednička budućnost“ objavljeno je sedam aksioma koji su vodilja ove partije, a to su gorepomenuta Šesta Republika, raspodjela bogatstva, planiranje životne sredine, povlačenje iz svetskih i evropskih sporazuma i organizacija, mir i nezavisnost, ljudski napredak i “na granicama čovečanstva“ (digitalizacija i životna sredina).
Kako njen lider, tako se i sama partija zalaže za “dostojanstvenu dobrodošlicu“ migranata, za jasniju politiku prema njima, politiku koja bi sprečila ksenofobiju i diskriminaciju, ali uravnotežila priliv izbjeglica u Francusku. U parlamentu, ali i na svakodnevnom nivou, stranački funkcioneri i članstvo se protive uvođenju bilo kakavih mera za
suzbijanje širenja COVID-a, a pogotovo propusnica i obavezne vakcinacije. U više navrata, svi poslanici LFI glasali su protiv predloga predsednika Emanuela Makrona u vezi sa merama za suzbijanje zaraze. Protiveći se Zemurovom konceptu “zamene“, Žan-Lik Melanšon neretko naglašava potrebu miroljubive koegzistencije svih građana Francuske i potrebe da se fokus stavi na “narod“, ali ne u kontekstu etniciteta.
Odnos prema EU i NATO-u karakteriše stav da su globalizacija i neoliberalizam uništili francusko biće i narod, te da je revidiranje odnosa unutar EU, neophodan izlazak iz NATO-a i preispitivanje prijateljstva sa Nemačkom, nužno kako bi se povratio izgubljeni suverenitet.
Sušta suprotnost od ostalih partija jeste i stav prema Rusiji i trenutnoj Ukrajinskoj krizi. Putina ne smatraju liderom kojeg bi podržavali da su ruska partija, ali su primorani da ga poštuju jer, kako navode, njega bira suveren ruski narod i “glasačka kutija“, a ne ekonomski centri moći. Ukrajinsku krizu smatraju američkim projektom, što je posledica vođenja loše politike Kijeva u prvom planu. Žan-Lik Melašon podržava režim u Venecueli, a bilo kakvu osudu na račun Nikolasa Madura smatra naredbom iz Vašingtona.
LFI je partija koja se zalaže za rasformiranje NATO alijanse i jedinu moguću vojnu intervenciju u druge države kroz mehanizme Ujedinjenih nacija. Partijsko članstvo je vezano fluidnim odnosima, pa tako poprima obrise pokreta koji stiče sve više pristalica pogotovo među mlađom populacijom. Na posljednjim opštim izborima, LFI je osvojila 17 mandata u Narodnoj skupštini i jedan u Senatu, a Žan-Lik Melašon, kao predsjednički kandidat osvojio je 19,58% glasova birača, što ga nije plasiralo u drugi krug. Partija nije imala zabeležen uspeh na prošlogodišnjim regionalnim izborima.
U Evropskom parlamentu sedi pet poslanika „Neukrotive Francuske“ u poslaničkoj grupi
Evropske ujedinjene levice – Nordijske zelene levice i svoj položaj iskorištavaju kako bi
promovisali loš položaj radnika kao posljedicu neoliberalizma i otuđenja radnika od sopstvenog rada i društva.
Autor: Srđan Radanović